Buitenlandweekend 2019: Hellenthal

Buitenlandweekend 2019: Hellenthal

Op 10, 11 en 12 mei is de groep voor het buitenlandweekend neergestreken in Hellenthal, net onder Monschau. Een prachtig deel van de Eifel waar we (te) weinig komen, ten zuiden van Zuid-Limburg, dat we allemaal kennen van Cauberg & Co.

Aangekomen geven we aan zoals afgesproken te willen inchecken, of in ieder geval onze bagage te willen stallen. Met twee Nederlandse mannen als hoteleigenaar dachten we wat makkelijker te kunnen communiceren dan dat het een Duitser zou zijn, het bleek anders, Frieslanders blijven aparte lui. Bij Gods’ gratie ging de garage open. Wij een klein beetje blij, snel omkleden en op de fiets. Die spullen en kamers komen dan wel later. Die garage stond ons trouwens wel netjes het hele weekend ter beschikking om de fietsen in te stallen.

Op pad, direct een mooie afdaling van 4 kilometer van het hotel naar ’t dorp (shit, die moeten we straks ook weer omhoog!). Het doel is om rond een stuwmeer te fietsen, dan langs wat heuvelruggen richting een bijzonder gebouwencomplex….

Jan Janssen heeft ter voorbereiding een aantal avonden routes zitten verfijnen die hij en Nico van GPsies.com afgeplukt hebben. En met succes, de vrijdagroute is gaaf en uitdagend. Mooi uitzicht rond het stuwmeer en lekker met je dunne race-bandjes over gravelwegen boenderen. Aan ’t einde van een geitenpad dat we omhoog rijden moeten we helaas omkeren en trappen we op gevoel 90 kilometer vol naar de lekkerste Italiaanse koffie in de omstreken.

Nog even over dat bijzondere gebouwencomplex; we komen daar aan na een slagboom 2 km ervoor genegeerd te hebben, blijkt Vogelsang een macabere geschiedenis inclusief een sombere en intimiderende uitstraling te hebben. Duitsers noemen dat Unheimlich. Het was een opleidingscentrum van de NSDAP van die gestoorde gek van toen… we rijden zo onder de granieten poort door. Géén foto’s gemaakt.

Na de koffie volgt nog één beklimming: terug naar het hotel, 4,5 kilometer, 5,5% strak omhoog. Een hele toer waarbij echte klimgeiten als Johan, Eric en Cors de anderen laten zien hoe het moet. Soms is er een die in het zicht van de laatste 300 meter nog net even z’n maat het hol laat zien.

Teruggekomen konden we nu wel (gezellig) inchecken. Na opgefrist en wat uitgerust te zijn spraken we af in het restaurant van ons hotel om te dineren. Dat was erg goed, iedereen tevreden, zelfs voor onze vegetarische vrienden. Na een avondwandeling in het schemerlicht zoekt iedereen z’n nest op.

Zaterdag: lekker 125 kilometer voor de boeg, met zo’n 2.000 hoogtemeter. Handenwrijvend staan we te trappelen om eraan te beginnen. Maar de weergoden gooien roet in het eten. Regen, regen en nog eens regen is ons deel.

Dan maar met de auto naar Monschau. Daar zouden we langskomen met de fiets en is als historisch mosterdstadje een leuke bezichtiging. Dat doen we dus, maar dan uitgebreider:

Mike zoekt een luxer hotel, maar ziet dat het zinkwerk niet naar zijn zin is…

De mosterdmolen met rondleiding en demonstratie van het productieproces

Wim en Mike passen netjes op de 22 smaken mosterd die we mogen proeven.

Na de mosterdtour slenteren we terug het dorp in en eten we een prima lunch bij hotel-restaurant Horchem, met zelfs live muziek omdat het jazz-weekend is in Monschau.

En dan? Het regent nog steeds. Bij kwakkelend weer wordt je toch verleidt de fiets te pakken. Zul je net een bui krijgen voor een afdaling, nee ’t is prima zo met die buien. Hé, de proloog van de Giro d’Italia. Geen Duitser die dat in zijn kroeg op tv heeft aan staan. Terug bij het hotel vragen we of de tv aan kan die in de lounge tegen de wand pronkt. “Die gaat nooit aan”. Stomme Fries, zoek ’t ff uit joh!

Wim komt op een geniaal idee, we zijn dichtbij de grens met België. Googlen, bellen, en raak! Zo komen we bij Pub 24 in Bütgenbach terecht. De bierpagina op het menu toont vele lekkere trappistenbieren, tappen maar. We zien Tom Dumoulin en Timoz Rogliç rijden voor wat ze waard zijn.

En wat een lekkere giga-hamburgers met friet hebben ze daar zeg, die bourgondische Belgen weten wat fietsers lusten. Mist die hotel-koekenbakker toch een enorme omzet die middag. Om ’s-Avonds de digestie wat op te wekken lopen we weer ons rondje. We drinken nog een glas wijn en/of bier en kletsen wat na, voor de luikjes dichtvallen.

Zondag is de dag mooi en zelfs zonnig te noemen. We rijden een mooie rit waarvan een deel door België gaat. De wegen daar zijn duidelijk slechter dan in Duitsland, maar het is allemaal asfalt vandaag. Per ongeluk rijden we niet een klein maar een lang stuk van de Vehnbahn, een route waar vroeger een spoortraject liep, de zogenaamde ‘mosterd’-route. Vanaf die weg is er heel mooi uitzicht over weilanden, langs houtwallen en over heidelandschap. Het effect van een (voormalig) spoortraject is weinig hoogteverschillen. Na de Vehnbahn volgen daarom een paar klimmetjes.

Voor Monschau eten we wat proviand en nemen we de afzink naar het ons inmiddels bekende dorpje. Koffie en gebak, daar hebben we zin in.

Dan hebben we zo’n twee derde van de route gehad, maar moeten nog een groot deel van de hoogtemeters overwinnen. Zo’n beetje alles van de 800 Hm komen nog. Te beginnen direct vanaf het terras.

Je ziet vanuit de dorpen onder bij de rivieren een duidelijk verschijnsel als je ‘boven’ langs de weiden fietst. Daar glooit het mooi en bloeien de weidebloemen vrolijk in de zon, heel mooi. Na zo’n 20 kilometer dalen we weer af naar Hellenthal voor onze laatste klim, dezelfde als die we vrijdagmiddag namen. Maar nu weten we wat er komen gaat en iedereen heeft daar voordeel bij en stelt zijn tijd bij door goed gedoseerd en sneller het hotel te bereiken.

Dan is het al in de middag, vanmorgen hebben we uitgecheckt en betaald. Dan maar omkleden bij de auto’s, met gebruikmaking van de opengestelde garage. Handdoek langs je lijf, ander shirtje en broek aan, klaar is Kees (die was er niet bij overigens).

En zo zijn we, na elkaar uitgebreid bedankt te hebben voor de support, routes, oplossingen en organisatie, de auto ingestapt. Iedereen vond het een leuk weekend en er wordt al geopperd om volgend jaar weer een weekend te gaan, met Winterberg als regio tip dit keer.

De Hellenthal-groep 2019….in Monschau

Nico